əppək

is. <«ətmək»dən.> Çörək. Ət yeməz, suyuna əppək doğrar. (Məsəl). <Qurbanəli:> Bir əppəkdən-zaddan ver, zəqqumlanaq. N. N..

◊ Əppək olub göyə uçmaq – yox olmaq, qeyb olmaq, yoxa çıxmaq. Məlikməmmədin düz on dörd yaşı tamam olan gecə o otaqda ki yatmışdı, elə o otaqda bir əppək oldu, uçdu göyə. (Nağıl).